ابابیل

دخترک از میان جمعیتی که گریه کنان شاهد اجرای تعزیه اند رد میشود

عروسک و قمقمه اش را محکم زیربغل میگیرد

شمر باهیبتی خشن، همانطور که دور امام حسین میچرخد و نعره میزند، از گوشه ی چشم دخترک را می پاید

دختر با قدم های کوچکش از پله های سکوی تعزیه بالا می رود

از مقابل شمر میگذرد، مقابل امام حسین می ایستد و به لب های سفید شده اش زل میزند

قمقمه را که آب تویش قلپ قلپ صدا میدهد، مقابل او می گیرد

شمشیر از دست شمر می افــتــــد و رجزخوانی اش قطع میشود

دخترک می گوید: “بخور برای تو آوردم” و بر میگردد روبروی شمر می ایستد

مردمک های دخترک زیر لایه براق اشک میلرزد

توی چشم های شمر نگاه میکند و با بغض میگوید: بـــابـــای بــــــد..!